برگ به لیمو

فواید بالقوه گیاه به لیمو برای سلامتی

به لیمو که به‌خاطر رایحه تسکین‌دهنده و طعم روشنش شناخته می‌شود، گیاهی است که معمولاً در چای و به‌عنوان اسانس از آن استفاده می‌شود. به لیمو حاوی انواع ترکیبات گیاهی است که فواید بی نظیری برای سلامتی دارد. صدها سال است که در سیستم‌های طب سنتی برای درمان بیماری‌های تنفسی، مشکلات گوارشی و موارد دیگر استفاده می‌شود. در این جا به چند مورد از کاربردهای بالقوه و فواید سلامتی به لیمو می‌پردازیم که همگی توسط علم پشتیبانی می‌شوند.

منبع قوی ترکیبات درمانی

به لیمو که در جامعه علمی با نام های Lippia citriodora، Aloysia citriodora و Aloysia triphylla نیز شناخته می شود، یک گیاه دارویی بومی آمریکای جنوبی است. حاوی چندین ترکیب گیاهی از جمله ترپنوئیدها و ترکیبات فنلی است که دارای خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی هستند. به عنوان مثال، برگ ها و عصاره لیمو گیاهی سرشار از یک ترکیب پلی فنلی به نام ورباسکوزید است. طبق مطالعات قدیمی تر و جدیدتر، این ترکیب دارای فعالیت آنتی اکسیدانی قوی است. در واقع، هم مطالعات حیوانی و هم مطالعات آزمایشگاهی نشان داده‌اند که ورباسکوزید ممکن است از آسیب سلولی محافظت کند و دفاع آنتی‌اکسیدانی بدن شما را بهبود بخشد.

ممکن است التهاب و استرس اکسیداتیو را کاهش دهد

از آنجایی که دمنوش به لیمو سرشار از آنتی اکسیدان ها و ترکیبات ضد التهابی است، ممکن است به کاهش التهاب و استرس اکسیداتیو در بدن شما کمک کند.

استرس اکسیداتیو با عدم تعادل بین دفاع آنتی اکسیدانی بدن و تولید رادیکال های آزاد مضر مشخص می شود. می تواند منجر به آسیب سلولی و افزایش خطر بیماری شود.

در یک مطالعه در سال 2014، 30 نفر مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس پیشرونده ثانویه، یک دارونما یا 600 میلی گرم عصاره به لیمو با 10 درصد ورباسکوزید به مدت 28 روز دریافت کردند. سرمه لیمو منجر به کاهش قابل توجهی از یک نوع نشانگر التهابی به نام پروتئین واکنشی C شد.

علاوه بر این، یک مطالعه اخیر بر روی 60 فرد بزرگسال سالم نشان داد که مصرف 400 میلی گرم عصاره به لیمو به مدت 10 روز قبل و در حین تست های تمرینی خسته کننده، سطح ادرار نشانگر استرس اکسیداتیو به نام 8-OHdG را در مقایسه با دارونما کاهش می دهد.

به علاوه، گروه سرخاب لیمو دارای سطوح خونی بالاتری از آنزیم آنتی اکسیدانی گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) و سطوح پایین‌تری از پروتئین التهابی اینترلوکین-6 (IL-6) بود، که نشان می‌دهد مصرف دمنوش لیمو ممکن است استرس اکسیداتیو را کاهش دهد و از آسیب عضلانی محافظت کند.

یک مطالعه قدیمی‌تر همچنین نشان داد که مکمل‌های گیاه سیاه لیمو از سلول‌ها در برابر استرس اکسیداتیو محافظت می‌کند و آسیب عضلانی ناشی از ورزش را در مردان سالمی که به مدت 21 روز درگیر یک پروتکل دویدن شدید 90 دقیقه‌ای بودند، کاهش می‌دهد.

در حالی که این یافته‌ها امیدوارکننده هستند، تحقیقات بیشتری برای درک بهتر این که چگونه به لیمو ممکن است التهاب را کاهش دهد و در برابر استرس اکسیداتیو محافظت کند، مورد نیاز است.

ممکن است برای ورزشکاران مفید باشد

به لیمو حاوی ترکیبات فراوانی است که از سلول های شما در برابر آسیب محافظت می کند. این می تواند به ویژه برای ورزشکاران مفید باشد، زیرا ورزش باعث استرس و آسیب عضلانی در بدن شما می شود. در مطالعه‌ای بر روی 44 ورزشکار، مصرف 400 میلی‌گرم عصاره به لیمو قبل، حین و بعد از یک آزمایش کامل به مدت 15 روز منجر به آسیب کمتر عضلانی، بهبودی سریع‌تر، درد کمتر و سطوح بالاتر آنزیم آنتی‌اکسیدانی به نام GPx شد.

ممکن است کیفیت خواب را بهبود بخشد

تحقیقات محدود نشان می دهد که دمنوش لیمو می تواند برای کسانی که مشکلات خواب مانند بی خوابی دارند مفید باشد. در واقع، این گیاه در طول تاریخ برای درمان بی خوابی و القای آرام بخش استفاده شده است.

یک مطالعه بر روی 100 فرد مبتلا به بی خوابی نشان داد که مصرف 10 میلی لیتر شربت به لیمو قبل از خواب به طور قابل توجهی توانایی آن ها را برای به خواب رفتن، کل زمان خواب، کیفیت خواب و خواب آلودگی در طول روز در مقایسه با گروه دارونما بهبود می بخشد. علاوه بر این، مطالعات حیوانی نشان می‌دهد که به لیمو ممکن است اثرات ضد اضطراب و آرام‌بخشی داشته باشد. این خواص همچنین می تواند برای افراد مبتلا به بی خوابی مفید باشد

ممکن است خواص ضد چاقی داشته باشد

برخی از تحقیقات نشان می‌دهند که به لیمو می‌تواند اثرات ضد چاقی داشته باشد، اگرچه تحقیقات در این زمینه هنوز محدود است.

یک مطالعه 6 هفته ای به موش ها با رژیم غذایی پرچرب تغذیه کرد. یک گروه بدون درمان رها شد. یکی دیگر عصاره به لیمو گرفت. گروه تحت درمان کاهش تجمع چربی و نسبت بهبود یافته Firmicutes به Bacteroidetes را تجربه کردند - دو جنس از میکروبیوم های روده.

این جالب است، زیرا برخی از مطالعات نشان می‌دهند که افراد و حیوانات چاق نسبت به افرادی که وزن سالمی دارند، نسبت فیرمیکوت/باکتروئیدیت بالاتری دارند.